مسعود امینی تیرانی گفت: در مواقعی باید کارگردان و تصویربردار جای خود را با یکدیگر عوض کنند تا هر کدام از آنها متوجه شوند که چه شرایطی را تجربه می کنند و در آن موقع تعامل بین این دو نفر شکل خواهد گرفت.
به گزارش سایت تخصصی ایسفابه نقل از ستاد خبری جشنواره فیلم کوتاه تهران، پنجمین نشست بررسی آثار داستانی و تجربی بخش مسابقه ملی با موضوع رنگ، نور، قاب با حضور سعید پور اسماعیلی مدرس فیلمبرداری و عماد خدابخش مجری و تنی چند از فیلمسازان در سالن شماره ۲ پردیس چارسو برگزار شد.
در ابتدای این نشست سعید پور اسماعیلی درباره اهمیت نوع انتخاب تصویربردار یک فیلم کوتاه گفت: برای این انتخاب باید بدانیم که کدام نیرو تاثیرگذار خواهد بود. این تصمیم به نظر در حوزه فیلم کوتاه کمی متفاوت است. حال این سوال شاید بهانه خوبی باشد بدانیم فیلمسازان این دوره تصویربردار خود را با چه ویژگی‌هایی انتخاب کرده اند و اینکه این تصویربرداران بعد از انتخاب تا چه اندازه در فیلم حضور داشته‌اند؟
سپس ادامه جلسه با حضور کاوه مظاهری؛ کارگردان فیلم «روتوش»، محمدرضا زمانی پور؛ کارگردان فیلم «برگ ها آهسته می ریزند»، حامد نجابت؛ کارگردان فیلم «اشیا گمشده»، آرمان خوانساریان؛ کارگردان فیلم «سبز کله غازی» و اسما ابراهیم زادگان؛ کارگردان فیلم «حفره مشترک» و سعید پور اسماعیلی به نظرات این کارگردانان درباره سوال مطرح شده هدایت شد.
حامد نجابت در این باره گفت: برای من انتخاب تصویربردار این طور است که باید با او احساس تعامل داشته باشم و به عقیده من بخش فنی کار در درجه دوم قرار دارد به این دلیل که لازمه آن این است که تصویربردار در طول اجرا پویا باشد. سپس سعید پوراسماعیلی با تایید حرف خوانسارایان ادامه داد: در حوزه فیلم کوتاه به وجود آمدن این موارد بسیار مهم و قابل توجه است. کارگردان فیلم «اشیا گمشده» درباره نمایی از فیلم می گوید که ایده آن را از تصویربردارش گرفته است.
محمدرضا زمانی پور سوال مطرح شده را از زاویه دید خود پاسخ داد و گفت: تصورم این است که تجربیاتی که از تصویربرداری کسب کرده ام در ساخت فیلم اولین فیلم داستانی کوتاهم موثر بوده است. به دلیل آنکه در این فیلم خودم به عنوان کارگردان و تصویربردار در پروژه حضور داشتم مشخص بود که قرار است شرایط نور فضای داخلی فیلم متفاوت باشد و اتفاق خوب این فیلم آن بود که فضای داخلی آن در خانه خودم تصویربرداری شد که در آن میزانسن و دکوپاژها را می دانستم به همین دلیل برای کارگردانی از دوربین جدا شدم که البته این تصمیم تجربه خوبی برایم بود.
در ادامه صحبت های این کارگردان، کاوه مظاهری؛ کارگردان فیلم «روتوش» در مورد انتخاب تصویربردار فیلمش گفت: در ابتدا کاری که انجام دادم آن بود که فیلمنامه را به تصویربردارم دادم تا حس خودش را از فیلمنامه دریافت کند و سپس بعد از موافقت او شروع به طراحی استوری برد کردم. به نظر می رسد که تعامل بین کارگردان، تصویربردار و طراح صحنه از نکات قابل توجه در ساخت فیلم کوتاه است. دلیل انتخاب تصویربردارم آن بود که او خودش مستندساز است و می تواند شرایطی را برای ساخت فیلم فراهم آورد که در پیشرفت کار موثر خواهد بود.
سپس سعید پوراسماعیلی از محمدرضا جهان پناه؛ تصویربردار فیلم «روتوش» در خصوص دلیل انتخاب تصویربرداری این فیلم پرسید و او در مقابل این سوال گفت: معمولا من وسواسی در انتخاب فیلمنامه دارم و باید با کارگردان در موردش صحبت کنم تا ترغیب به همکاری شوم. تجربه همکاری خوبی با کاوه مظاهری داشتم چرا که اومی دانست دقیقا چه می خواهد. در فیلم طبق نقشه و طراحی های انجام شده پیش رفتیم. در مورد تاثیرات حضورم در فیلم باید بگویم که پیشنهاد دادن به کارگردان در قاب بندی و تصویربرداری از وظایف من است. همچنین کاوه مظاهری در پایان حرف هایش اشاره داشت که در سینما، بین یک گروه ایده و برآیند جمعی مهم است و نمی توان از آن سهم‌بندی داشت.
اسما ابراهیم زادگان؛ کارگردان فیلم «حفره مشترک» از دیگر کارگردانان حاضر در این نشست درباره همکاری با سینا کرمانی زاده؛ تصویربردار فیلمش گفت: در اولین تجربه فیلمسازی ام برایم مهم بود که بتوانم با تصویربردار فیلم تعامل داشته باشم. به این دلیل دنبال تصویربرداری بودم که بتواند با مشاوره های خود باعث آن شود که کار به درستی پیش برود.
او درباره اختلاف نظر با تصویربردار خود گفت: این اتفاق به طور نسبی وجود داشت و در دو پلان از فیلم رخ داد.
پس از صحبت های ابراهیم زادگان، سعید پوراسماعیلی که سابقه زیادی در امر تصویربرداری دارد و این حرفه را تدریس می کند گفت: واکاوی رابطه تصویربردار و کارگردان و شکل گیری ارتباط بین آنها در ساخت فیلم کوتاه بسیار مهم و موثر است. کارگردان «حفره مشترک» در پایان اضافه کرد: فیلمی که می بینید برگرفته از تعامل کارگردان وتصویربردار صورت گرفته است.
در ادامه چهارمین نشست بررسی آثار فیلم های داستانی و تجربی، سعید پوراسماعیلی به عنوان منتقد این جلسه از مسعود امینی تیرانی؛ تصویربردار فیلم کوتاه «اکسیدان»، عادل تبریزی؛ کارگردان فیلم «اول پاییز»، حامد اصلانی؛ کارگردان فیلم «کورسو»، کمال پرناک؛ کارگردان فیلم «هستی» و امیرمسعود سهیلی؛ کارگردان فیلم «بچه های بهشت» دعوت به عمل آورد تا آنها رو به روی مخاطبان این جلسه بنشینند.
مسعود امینی تیرانی در خصوص بحث جلسه گفت: به نظرم در مواقعی باید در کار، کارگردان و تصویربردار جای خود را با یکدیگر عوض کنند تا هر کدام از آنها متوجه شوند که چه شرایطی را تجربه می کنند و در آن موقع به تصورم تعامل بین این دو نفر شکل خواهد گرفت. در واقع باید تلاش کرد که لحن فیلم را پیدا کنیم. به شخصه تصورم این است که پیدا شدن تعامل، بسیار به لحن فیلم و تجربه مربوط است. تعامل لحن و جهان بینی تصویربردار و فیلمسار بسیار مهم است و در مقابل نیز امکانات خوب تنها نمی تواند باعث رشد فیلم شود. درباره خودم ترجیحم این است که از بیرون به نظر نرسد تصویربردار هستم و با کارگردان از پله اول بالا برویم.
در ادامه عادل تبریزی در خصوص همکاری با تصویربردار «اول پاییز» گفت: در ساخت فیلم باید ارتباط موثر و خوبی را با عوامل فیلم پیدا کرد. من این اتفاق را با تصویربردار این فیلم داشتم و از تجربیاتش درباره ایده و اجرا استفاده کردم.
حامد اصلانی که کارگردانی فیلم «کورسو» را برعهده داشته است با تایید حرف عادل تبریزی گفت: روابط بین اعضای یک گروه برای من هم از مهمترین نکاتی است که در ساخت فیلم و پیشرفت آن موثر است و بیشترین تعامل با تصویربردارم در بحث اجرا و نحوه به کارگیری آن در فیلم بود.
امیرمسعود سهیلی از دیگر کارگردانان که فیلم «بچه های بهشت» را در این دوره از جشنواره شرکت داده است در خصوص تعامل بین اعضای گروه فیلمسازی گفت: در فیلم «بچه های بهشت» باتوجه به پروسه ساخت فیلم که در اندونزی آن را تصویربرداری کردم گاهی دچار مشکل بودیم و چیزی که توانست گروه را بر مشکلات پیش آمده پیروز کند همان حس تعامل و درک متقابل از شرایط بود.
کمال پرناک که کارگردانی فیلم «هستی» را تجربه کرده است انتخاب تصویربردار فیلمش را به تجربه همکاری در فیلم قبلش و دیدن فیلم هایی که او تصویربرداری کرده بود مرتبط ساخت و از تجربه های تصویربردارش در بحث تجربه گرایی که در ساخت فیلمش موثر بوده است گفت.
در پایان این نشست سعید پور اسماعیلی به عنوان مدرس و منتقد افزود: دلیل انتخاب تصویربردار فیلم کوتاه و بلند دو بخش دارد. در بخش اول تصویربرداری یک تکنیک است که نیاز به تخصص لازم دارد و کارگردان نباید از آن به راحتی گذر کند. اطلاعات به روز، نیاز ابزار از مهمترین داشته ها است. بخش دوم این است که اگر فیلم کوتاه می سازیم در آن چیزهایی مثل اکران، سقف فروش و درآمد نداریم پس می توانیم در مسائلی چون کارگردانی، تصویربرداری، تدوین و… دقت به خرج بدهیم. درساخت فیلم تلاش داشته باشیم از تجربه تصویربردار استفاده کرده و با او مشارکت داشته باشیم. در سال های اخیر هر چه زمان گذشت تکنیک و ابزار شد کرد و توان بیشتری از تصویربرداران می بینیم. در نتیجه تکنیک ها و مطالعه در خصوص امر تصویربرداری بسیار پیشرفت کرده است.
