پیمان نهان قدرتی
سال‌هاست که می‌آیند و می‌روند و برگزار می‌شوند، ولی نه کوری را شفا می‌دهند و نه شَلی را عصا. بدون این که پایه و اساس درستی داشته باشند، در بهترین حالتش یکی دو سالی عمر می‌کنند و می‌میرند.
واقعاً لزوم برگزاری چنین جشنواره‌هایی چیست؟ تا آن‌جا که در خاطر همه‌ی ماست این کشور جشنواره‌های ریشه‌دار و قرص و محکم کم ندارد، پس این سیاهی لشکران فرهنگ و هنر از کجا می‌آیند و چرا می‌آیند؟
سال‌هاست به ظاهر هنر دوستان و دلسوزانی که از طریق همین جشنوارک‌ها و با فیلم‌های کوتاه من و شما (که هیچ دیواری به کوتاهی دیوارشان نیست) نردبامی ساخته‌اند برای بالا رفتن و دیده شدن. با زحمت‌هایی که نکشیده‌اند و با خون دل‌هایی که نخورده‌اند، برای خود فرش قرمز پهن می‌کنند تا به خاطر همه‌ی آن‌چه وظیفه داشته‌اند و نکرده‌اند به خود ببالند و بردایره‌ی دوستان برون مرزی و درون مرزی خود بیفزایند.
چه بر سر فیلم کوتاه آمده که هرکسی که از راه می‌رسد و احساس می‌کند می‌تواند بودجه‌ای دست و پا کند، اول به فکر بر پا کردن جشنواره‌ی فیلم کوتاه از نوع دست چندمش می‌افتد و بعد با بدترین شکلش آن را برگزار می‌کند؟ با چه زبانی باید گفت که ما فیلم‌سازان فیلم کوتاه نه دوست داریم و نه اشتیاق حضور در چنین جشنواره‌هایی را، که آب ندیده خود را محیای شنا کنیم. تا هستند چنین محافلی که کمر به نابودی فیلم کوتاه بسته‌اند و تا زمانی که نقد کردن به معنای نابود کردن است، داستان همین است.
اگر به تعداد مشتاقان برپایی جشنواره‌های ریز و درشت، سرمایه‌گذار مشتاق هم یافت می‌شد و اگر حداقل بودجه‌ی دریافتی آن‌ها با موضوعات مختلف در مسیر تولید قرار می‌گرفت، یقیناً فیلم کوتاه اکنون جایگاه بهتری داشت.
واقعاً بودن و یا نبودن چنین جشنوارک‌هایی چه تأثیری در ارتقاء و پویایی فیلم کوتاه، و در نگاه کلان‌تر، فرهنگ و هنر این سرزمین دارد؟
آیا بهتر نیست مراکز دولتی و نیمه دولتی پیش از توجه و ارسال فیلم‌ها به دبیرخانه‌های اجاره‌ای این گونه جشنواره‌ها نسبت به کیفیت و رتبه‌ی آن‌ها اطمینان حاصل نمایند؟ آیا جهت صدور مجوز برای برپایی جشنواره‌های این چنینی انتخاب عنوانی زیبا و بودجه‌ی لازم، کافی است؟ آیا در مورد کادر برگزاری که در رأس آن‌ها دبیر جشنواره قرار دارد، به این امر توجه می‌شود که آیا دوستان از تجربه‌ی لازم جهت برپایی این جشنواره برخوردارند یا خیر؟ آیا به نحوه‌ی برگزاری و کیفیت برپایی این جشنواره‌ها نظارتی صورت می‌گیرد؟ آیا اطلاع رسانی در تمامی مراحل برگزاری جشنواره‌ی مربوطه از حداقل وظایف کادر برگزاری آن نیست؟ نه این که شما دو هفته پس از برگزاری جشنواره، به طور اتفاقی از آن مطلع شوید. آیا عدم تماس با سازندگان اثر به بهانه‌ی نداشتن شماره از آن‌ها توجیه قابل قبولی است؟
اگر قرار بر این باشد که عزیزان برگزار کننده کم و کاستی‌ها و نابلدی‌های خود را به بهانه‌ی نداشتن بودجه‌ی کافی توجیه نمایند، واقعاً چه لزومی به برپایی آن است؟ آیا این جشنوارک‌ها جز این که موجب سلب اعتماد فیلم‌سازان نسبت به دیگر جشنواره‌ها شوند و تیشه به ریشه‌ی فیلم کوتاه بزنند کار دیگری دارند؟
شاید وقت آن رسیده که با صدای بلند به برگزار کنندگان این گونه جشنواره‌ها بگوییم: ما را به خیر شما امید نیست، لطفاً شر مرسانید.
