[vc_row row_type=”row” use_row_as_full_screen_section=”no” type=”full_width” header_style=”” parallax_content_width=”in_grid” anchor=”” in_content_menu=”” content_menu_title=”” content_menu_icon=”” angled_section=”no” angled_section_position=”both” angled_section_direction=”from_left_to_right” text_align=”right” video=”” video_overlay=”” video_overlay_image=”” video_webm=”” video_mp4=”” video_ogv=”” video_image=”” background_image=”” background_image_as_pattern=”without_pattern” section_height=”” parallax_speed=”” background_color=”” border_color=”” row_negative_margin=”” side_padding=”” parallax_side_padding=”” padding_top=”” padding_bottom=”” color=”” hover_color=”” more_button_label=”” less_button_label=”” button_position=”” css_animation=”” transition_delay=””][vc_column width=”1/1″][vc_column_text]
گفت‌وگو با نیما جاویدی، کارگردان عضو ایسفا
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row row_type=”row” use_row_as_full_screen_section=”no” type=”full_width” header_style=”” parallax_content_width=”in_grid” anchor=”” in_content_menu=”” content_menu_title=”” content_menu_icon=”” angled_section=”no” angled_section_position=”both” angled_section_direction=”from_left_to_right” text_align=”left” video=”” video_overlay=”” video_overlay_image=”” video_webm=”” video_mp4=”” video_ogv=”” video_image=”” background_image=”” background_image_as_pattern=”without_pattern” section_height=”” parallax_speed=”” background_color=”” border_color=”” row_negative_margin=”” side_padding=”” parallax_side_padding=”” padding_top=”” padding_bottom=”” color=”” hover_color=”” more_button_label=”” less_button_label=”” button_position=”” css_animation=”” transition_delay=””][vc_column width=”1/1″][vc_empty_space height=”20px” background_image=”” image_repeat=”no-repeat”][/vc_column][/vc_row][vc_row row_type=”row” use_row_as_full_screen_section=”no” type=”full_width” header_style=”” parallax_content_width=”in_grid” anchor=”” in_content_menu=”” content_menu_title=”” content_menu_icon=”” angled_section=”no” angled_section_position=”both” angled_section_direction=”from_left_to_right” text_align=”left” video=”” video_overlay=”” video_overlay_image=”” video_webm=”” video_mp4=”” video_ogv=”” video_image=”” background_image=”” background_image_as_pattern=”without_pattern” section_height=”” parallax_speed=”” background_color=”” border_color=”” row_negative_margin=”” side_padding=”” parallax_side_padding=”” padding_top=”” padding_bottom=”” color=”” hover_color=”” more_button_label=”” less_button_label=”” button_position=”” css_animation=”” transition_delay=””][vc_column width=”1/2″][vc_single_image image=”17540″ alignment=”right” border_color=”grey” img_link_large=”” img_link_target=”_self” img_size=”400×400″][/vc_column][vc_column width=”1/2″][vc_column_text]
نیما جاویدی از سال ۷۸ کارش را با ساخت «قهرمان فلج ماراتن» شروع کرده است. او که از پنج سال پیش به عضویت انجمن فیلم کوتاه در آمده است، تا کنون چند فیلم کوتاه و مستند ساخته و مدتی هم به ساخت تیزر مشغول بوده است. او امسال با نخستین فیلم بلندش «ملبورن» در جشنواره‌ی فیلم فجر حضور دارد. این فیلم داستان زوجی‌ست که بناست تا ساعاتی دیگر ایران را به مقصد ملبورن ترک کنند و اتفاقی ساده اما پیش‌بینی نشده، وضعیت آن‌ها را دچار چالشی جدی می‌کند.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row row_type=”row” use_row_as_full_screen_section=”no” type=”full_width” header_style=”” parallax_content_width=”in_grid” anchor=”” in_content_menu=”” content_menu_title=”” content_menu_icon=”” angled_section=”no” angled_section_position=”both” angled_section_direction=”from_left_to_right” text_align=”left” video=”” video_overlay=”” video_overlay_image=”” video_webm=”” video_mp4=”” video_ogv=”” video_image=”” background_image=”” background_image_as_pattern=”without_pattern” section_height=”” parallax_speed=”” background_color=”” border_color=”” row_negative_margin=”” side_padding=”” parallax_side_padding=”” padding_top=”” padding_bottom=”” color=”” hover_color=”” more_button_label=”” less_button_label=”” button_position=”” css_animation=”” transition_delay=”” el_id=””][vc_column width=”1/1″][vc_empty_space height=”20px” background_image=”” image_repeat=”no-repeat”][/vc_column][/vc_row][vc_row row_type=”row” use_row_as_full_screen_section=”no” type=”full_width” header_style=”” parallax_content_width=”in_grid” anchor=”” in_content_menu=”” content_menu_title=”” content_menu_icon=”” angled_section=”no” angled_section_position=”both” angled_section_direction=”from_left_to_right” text_align=”left” video=”” video_overlay=”” video_overlay_image=”” video_webm=”” video_mp4=”” video_ogv=”” video_image=”” background_image=”” background_image_as_pattern=”without_pattern” section_height=”” parallax_speed=”” background_color=”” border_color=”” row_negative_margin=”” side_padding=”” parallax_side_padding=”” padding_top=”” padding_bottom=”” color=”” hover_color=”” more_button_label=”” less_button_label=”” button_position=”” css_animation=”” transition_delay=”” el_id=””][vc_column width=”1/1″][vc_empty_space height=”20px” background_image=”” image_repeat=”no-repeat”][/vc_column][/vc_row][vc_row row_type=”row” use_row_as_full_screen_section=”no” type=”full_width” header_style=”” parallax_content_width=”in_grid” anchor=”” in_content_menu=”” content_menu_title=”” content_menu_icon=”” angled_section=”no” angled_section_position=”both” angled_section_direction=”from_left_to_right” text_align=”right” video=”” video_overlay=”” video_overlay_image=”” video_webm=”” video_mp4=”” video_ogv=”” video_image=”” background_image=”” background_image_as_pattern=”without_pattern” section_height=”” parallax_speed=”” background_color=”” border_color=”” row_negative_margin=”” side_padding=”” parallax_side_padding=”” padding_top=”” padding_bottom=”” color=”” hover_color=”” more_button_label=”” less_button_label=”” button_position=”” css_animation=”” transition_delay=””][vc_column width=”1/1″][vc_column_text]
• امسال از فیلم‌سازان انجمن فیلم کوتاه تعداد قابل توجهی در جشنواره حضور دارند. به نظرتان این را باید به فال نیک گرفت یا نگران وضع فیلم کوتاه بود؟
خوشبختانه جریان فیلم کوتاه نیاز به هیچ نگرانی‌ای ندارد. یک جریان آزاد است که همیشه مشتری‌های پر و پا قرص خودش را دارد. فیلم کوتاه به خاطر ذات تجربی‌اش مثل بازاری‌ست که هیچوقت از سکه نمی‌افتد. یک جریان کاملاً آزاد و خود جوش است که خوشبختانه هیچوقت آلوده‌ی سفارش‌ها و دستورها و ملاحظات نمی‌شود و راه خودش را می‌رود. البته به لحاظ ساختاری محدودیت‌هایی دارد که اتفاقاً هیچ ایرادی هم ندارد. این که من و تعدای از فیلم‌سازان انجمن در جشنواره‌ی فجر فیلم داریم نه تنها جای نگرانی ندارد که اتفاقاً خیلی هم خوب است. چیزی که نگران کننده است این است که تا جایی که من می دانم نسل جدید یا همان دهه هفتادی‌ها جایگزین نسل ما و قبل از ما نمی‌شوند. فیلم‌سازان معروف کوتاه ما دیگر سن و سالی ازشان گذشته و متأسفانه چهره‌ها و نام‌های جدید در عرصه‌ی فیلم کوتاه کم داریم. فیلم کوتاه فقط نیاز به ویترین جدید دارد؛ همین.
• گویا فیلم شما مضمونی اجتماعی دارد، این که برای نخستین فیلم بلندتان سراغ این مضمون رفته‌اید برای واکنش به شرایط اجتماعی بوده است یا فقط داستان آن برایتان جالب بوده؟
اتفاقاً ملبورن اصلاً مضمونی اجتماعی ندارد؛ البته شما هنوز فیلم را ندیده‌اید و بر اساس شنیده‌ها به این نتیجه رسیده‌اید. در هر صورت من هیچوقت برای واکنش به شرایط اجتماعی یا رساندن یک پیام ومفهموم اجتماعی یا انسانی فیلمنامه نمی‌نویسم. چیزی که من را به عنوان نویسنده (و اگر شانس بیاورم مردم را به عنوان بیننده) جذب می‌کند داستان است و دیگر هیچ. البته طبیعی‌ست که داستانی که سراغ من می‌آید در ناخودآگاهم از فیلترهایی که متعلق به من، به عنوان نویسنده است، عبور می‌کند و آن چیزی که شما می‌گویید اتفاق می‌افتد.
• شما برای فیلم‌تان سراغ بازیگران حرفه‌ای رفته‌اید. برخی معتقدند فیلم‌سازان کوتاهی که با بازیگران حرفه‌ای کار می‌کنند، اصالت کارشان دچار خدشه می‌شود چون فضایی که آن‌ها از آن آمده‌اند با فضایی که بازیگران از آن می‌آیند دو چیز است. شما چه فکر می‌کنید؟
البته در سینمای حرفه‌ای متأسفانه چیزهایی وجود دارد که فیلم کوتاه خوشبختانه کاملاً عاری از آن است و نمی توان منکر این شد، اما من این چیزی را که شما می‌گویید قبول ندارم. اولاً معتقدم این تفکر از جریان فیلم کوتاه می‌آید و اتفاقاً برای فیلم کوتاه درست است. چرا من باید برای ساخت فیلم کوتاهم که به هر حال در ذات تجربی‌ست و مخاطب محدودی دارد از بازیگر حرفه‌ای استفاده کنم؟ این قضیه در فیلم کوتاه به یک جور پُز و ادا تبدیل شده است و البته استثنائاتی هم دارد. ولی این تصور که من که تا الآن فیلم کوتاه ساخته‌ام و می خواهم فیلم سینمایی‌ام را بسازم نباید از بازیگر حرفه‌ای استفاده کنم غلط است. داریم راجع به دو ابزار کاملاً متفاوت حرف می‌زنیم. من وقتی داوطلبانه و از روی میل وارد عرصه‌ی سینمای حرفه‌ای می شوم باید قواعد و مناسبات سینمای حرفه‌ای را بپذیرم؛ اگر اصالت کار من به هر دلیلی خدشه دار می‌شود این تقصیر بازیگران حرفه‌ای و سینمای حرفه‌ای نیست. در ضمن بعضی‌ها فکر می‌کنند این که برای ساخت فیلم‌تان سراغ بازیگران حرفه‌ای بروید یا نه چیزی است که انتخاب خودتان است و در هر دوحالت به یک نتیجه‌ی واحد می‌رسید. به هیچ وجه این طوری نیست. همه چیز به فیلمنامه و انتظاری که از کارتان دارید برمی‌گردد. اگر ملبورن یک فیلم‌نامه‌ی فرمالیستی بود من به هیچ وجه سراغ بازیگران حرفه‌ای نمی‌رفتم. طبیعی است که کار با بازیگر حرفه‌ای سختی‌های خودش را دارد ولی وقتی مجبورید و این انتخاب در نتیجه‌ی کارتان تأثیر اساسی دارد چاره‌ای جز این ندارید. من می‌دانستم که به عنوان فیلم اولی پیش تولید طولانی‌ای ندارم؛ شاید برای فیلم بعدیم این فرصت را داشته باشم و بتوانم با تمرین زیاد با بازیگران ناشناس به نتیجه‌ی دلخواهم برسم ولی مطمئن بودم این درخواست به عنوان یک فیلم اولی شوخی‌ای بیش نیست؛ از طرفی من که نمی‌خواهم فیلمم را به خاله و عمه و دایی‌ام نشان بدهم که برایم حرفه‌ای بودن یا نبودن بازیگر فرقی نداشته باشد. فیلم من قرار است با طیف گسترده‌ای از مردم ارتباط برقرار کند و تأثیرگذار باشد. این برای فیلم‌نامه‌ای مثل ملبورن نیاز به ابزار مخصوص خودش داشت؛ چه در حوزه‌ی بازیگران و چه در حوزه‌ی عوامل.
• اکران یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های فیلم اولی‌هاست. شما با یک تهیه‌کننده‌ی باسابقه کار کرده‌اید و احتمالاً نگرانی کم‌تری دارید. همین طور است؟
ببینید، طبیعی است که حضور تهیه کننده‌ی توانمندی مثل آقای نوروزبیگی بخشی از مسائل را حل می‌کند ولی باور کنید اگر فیلم شما مشتری نداشته باشد هیچ کدام از این‌ها فایده‌ای ندارد. منظورم این است که گیرِ کار، جای دیگری‌ست. متأسفانه اکران شدن فیلم برای فیلم اولی‌ها هم به پُز تبدیل شده است. فرض کنید که به هر قیمتی فیلم‌تان را اکران کنید؛ بعدش چه اتفاقی می افتد؟ اتفاقاً نگرانی واقعی از بعد از این مرحله شروع می‌شود. این که فیلم با استقبال مواجه بشود یا نه. اکران یعنی میدان رقابت. عین این است که تمام زورتان را بزنید و به هر قیمتی بروید روی تشک ولی در ۱۵ ثانیه‌ی اول ضربه فنی شوید. این خیلی بدتر از اکران نشدن فیلم است.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
