[vc_row row_type=”row” use_row_as_full_screen_section=”no” type=”full_width” header_style=”” parallax_content_width=”in_grid” anchor=”” in_content_menu=”” content_menu_title=”” content_menu_icon=”” angled_section=”no” angled_section_position=”both” angled_section_direction=”from_left_to_right” text_align=”right” video=”” video_overlay=”” video_overlay_image=”” video_webm=”” video_mp4=”” video_ogv=”” video_image=”” background_image=”” background_image_as_pattern=”without_pattern” section_height=”” parallax_speed=”” background_color=”” border_color=”” row_negative_margin=”” side_padding=”” parallax_side_padding=”” padding_top=”” padding_bottom=”” color=”” hover_color=”” more_button_label=”” less_button_label=”” button_position=”” css_animation=”” transition_delay=””][vc_column width=”1/1″][vc_column_text]
گفت‌وگو با پژمان لشگری‌پور تهیه‌کننده‌ی برنامه‌ی «کلاکت»
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row row_type=”row” use_row_as_full_screen_section=”no” type=”full_width” header_style=”” parallax_content_width=”in_grid” anchor=”” in_content_menu=”” content_menu_title=”” content_menu_icon=”” angled_section=”no” angled_section_position=”both” angled_section_direction=”from_left_to_right” text_align=”left” video=”” video_overlay=”” video_overlay_image=”” video_webm=”” video_mp4=”” video_ogv=”” video_image=”” background_image=”” background_image_as_pattern=”without_pattern” section_height=”” parallax_speed=”” background_color=”” border_color=”” row_negative_margin=”” side_padding=”” parallax_side_padding=”” padding_top=”” padding_bottom=”” color=”” hover_color=”” more_button_label=”” less_button_label=”” button_position=”” css_animation=”” transition_delay=””][vc_column width=”1/1″][vc_empty_space height=”20px” background_image=”” image_repeat=”no-repeat”][/vc_column][/vc_row][vc_row row_type=”row” use_row_as_full_screen_section=”no” type=”full_width” header_style=”” parallax_content_width=”in_grid” anchor=”” in_content_menu=”” content_menu_title=”” content_menu_icon=”” angled_section=”no” angled_section_position=”both” angled_section_direction=”from_left_to_right” text_align=”left” video=”” video_overlay=”” video_overlay_image=”” video_webm=”” video_mp4=”” video_ogv=”” video_image=”” background_image=”” background_image_as_pattern=”without_pattern” section_height=”” parallax_speed=”” background_color=”” border_color=”” row_negative_margin=”” side_padding=”” parallax_side_padding=”” padding_top=”” padding_bottom=”” color=”” hover_color=”” more_button_label=”” less_button_label=”” button_position=”” css_animation=”” transition_delay=””][vc_column width=”1/1″][vc_single_image image=”17508″ alignment=”center” border_color=”grey” img_link_large=”” img_link_target=”_self” img_size=”400×342″][/vc_column][/vc_row][vc_row row_type=”row” use_row_as_full_screen_section=”no” type=”full_width” header_style=”” parallax_content_width=”in_grid” anchor=”” in_content_menu=”” content_menu_title=”” content_menu_icon=”” angled_section=”no” angled_section_position=”both” angled_section_direction=”from_left_to_right” text_align=”left” video=”” video_overlay=”” video_overlay_image=”” video_webm=”” video_mp4=”” video_ogv=”” video_image=”” background_image=”” background_image_as_pattern=”without_pattern” section_height=”” parallax_speed=”” background_color=”” border_color=”” row_negative_margin=”” side_padding=”” parallax_side_padding=”” padding_top=”” padding_bottom=”” color=”” hover_color=”” more_button_label=”” less_button_label=”” button_position=”” css_animation=”” transition_delay=”” el_id=””][vc_column width=”1/1″][vc_empty_space height=”20px” background_image=”” image_repeat=”no-repeat”][/vc_column][/vc_row][vc_row row_type=”row” use_row_as_full_screen_section=”no” type=”full_width” header_style=”” parallax_content_width=”in_grid” anchor=”” in_content_menu=”” content_menu_title=”” content_menu_icon=”” angled_section=”no” angled_section_position=”both” angled_section_direction=”from_left_to_right” text_align=”right” video=”” video_overlay=”” video_overlay_image=”” video_webm=”” video_mp4=”” video_ogv=”” video_image=”” background_image=”” background_image_as_pattern=”without_pattern” section_height=”” parallax_speed=”” background_color=”” border_color=”” row_negative_margin=”” side_padding=”” parallax_side_padding=”” padding_top=”” padding_bottom=”” color=”” hover_color=”” more_button_label=”” less_button_label=”” button_position=”” css_animation=”” transition_delay=””][vc_column width=”1/6″][vc_column_text]
[/vc_column_text][/vc_column][vc_column width=”4/6″][vc_column_text]
پژمان لشکری‌پور، از معدود اعضای تهیه‌کننده‌ی ایسفا، حد فاصل آبان ۹۱ تا آبان ۹۲ برنامه‌ای را تحت عنوان «کلاکت» در شبکه‌ی نمایش روی آنتن برد که به پخش فیلم‌های کوتاه بسیاری کارگردانان از جمله اعضای ایسفا می‌پرداخت. در این مدت ۱۸۱ فیلم کوتاه از فیلم‌سازان مختلف به نمایش در آمد که فرصت مغتنمی برای فیلم‌سازان و علاقه‌مندان به حساب می‌آمد. نکته‌ی مثبت این اتفاق این بود که تلویزیون تعهد کرده بود بابت پخش این فیلم‌ها به صاحبان آثار، مبلغی را به عنوان حق نمایش (رایت) بپردازد. کاری که علاوه بر کمک مالی به صاحبان فیلم‌ها، رفتاری محترمانه و حرفه‌ای با فیلم کوتاه را در خود داشت. اما حالا با گذشت بیش از یک سال از پایان این برنامه، برخی فیلم‌سازان و اعضای ایسفا به سایت انجمن فیلم کوتاه اعلام کردند که این برنامه هنوز با آن‌ها تسویه نکرده است. برای پی‌گیری موضوع با پژمان لشکری‌پور تهیه‌کننده‌ی برنامه‌ی «کلاکت» به گفت‌وگو نشستیم.
[/vc_column_text][/vc_column][vc_column width=”1/6″][vc_column_text]
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row row_type=”row” use_row_as_full_screen_section=”no” type=”full_width” header_style=”” parallax_content_width=”in_grid” anchor=”” in_content_menu=”” content_menu_title=”” content_menu_icon=”” angled_section=”no” angled_section_position=”both” angled_section_direction=”from_left_to_right” text_align=”left” video=”” video_overlay=”” video_overlay_image=”” video_webm=”” video_mp4=”” video_ogv=”” video_image=”” background_image=”” background_image_as_pattern=”without_pattern” section_height=”” parallax_speed=”” background_color=”” border_color=”” row_negative_margin=”” side_padding=”” parallax_side_padding=”” padding_top=”” padding_bottom=”” color=”” hover_color=”” more_button_label=”” less_button_label=”” button_position=”” css_animation=”” transition_delay=”” el_id=””][vc_column width=”1/1″][vc_empty_space height=”20px” background_image=”” image_repeat=”no-repeat”][/vc_column][/vc_row][vc_row row_type=”row” use_row_as_full_screen_section=”no” type=”full_width” header_style=”” parallax_content_width=”in_grid” anchor=”” in_content_menu=”” content_menu_title=”” content_menu_icon=”” angled_section=”no” angled_section_position=”both” angled_section_direction=”from_left_to_right” text_align=”right” video=”” video_overlay=”” video_overlay_image=”” video_webm=”” video_mp4=”” video_ogv=”” video_image=”” background_image=”” background_image_as_pattern=”without_pattern” section_height=”” parallax_speed=”” background_color=”” border_color=”” row_negative_margin=”” side_padding=”” parallax_side_padding=”” padding_top=”” padding_bottom=”” color=”” hover_color=”” more_button_label=”” less_button_label=”” button_position=”” css_animation=”” transition_delay=””][vc_column width=”1/1″][vc_column_text]
ارژنگ: برای شروع خلاصه‌ای را در مورد برنامه‌ی کلاکت بگویید. این برنامه چه مراحلی را طی کرد تا ساخته شود و چه‌گونه روی آنتن رفت؟
لشگری‌پور: کلاکت برنامه‌ای بود در جهت تحقق یک آرزوی دیرین برای فیلم‌سازان اندیشمند عرصه‌ی فیلم کوتاه که با همراهی مدیران رسانه‌ی ملی و برای حمایت از هنرمندان جوان، مراحل آماده‌سازی خود را در تابستان سال ۱۳۹۱ آغاز نمود. این برنامه بزرگ‌ترین طرح نمایش گسترده و فراگیر فیلم‌های کوتاه داستانی در تلویزیون محسوب می‌شود.
فراخوان دریافت فیلم از طریق صفحه برنامه کلاکت در سایت شبکه‌ی نمایش اعلام گردید و دبیرخانه‌ی برنامه با مقررات تعیین شده، شروع به جمع‌آوری فیلم جهت آماده‌سازی برای پخش نمود.
همچنین لازم به ذکر است که برای این برنامه فاز تولید فیلم کوتاه هم پیش‌بینی شده بود که به دلیل عدم تأمین بودجه از سوی شبکه، به مرحله‌ی انجام نرسید.
کلاکت پس از پخش ۶ عنوان فیلم با موضوع دفاع مقدس از ۹۱/۶/۳۱ تا ۹۱/۷/۵ به مناسبت هفته‌ی دفاع مقدس، پخش منظم و رسمی خود را از تاریخ ۹۱/۸/۲ آغاز نمود و این روند تا ۹۲/۸/۹ بی‌وقفه ادامه یافت.
ارژنگ: آقای لشکری‌پور، کارگردانان فیلم‌های کوتاه برای پخش فیلمشان در برنامه‌ی کلاکت چه مراحلی را طی کردند؟
لشگری‌پور: ابتدا فراخوان برنامه از طریق سایت شبکه‌ی نمایش اعلام شد و سپس صاحبان فیلم‌ها اعم از خصوصی و یا دولتی شروع به تحویل فیلم‌های خود به دبیرخانه‌ی برنامه نمودند. فیلم‌ها جهت بازبینی به شبکه فرستاده شد و هر فیلمی که جهت پخش از سوی شورای بازبینی شبکه مورد تأیید قرار می‌گرفت از مالک آن فیلم دعوت می‌شد تا ضمن ارائه‌ی نسخه‌ی باکیفیت و قابل‌قبول فیلم خود، فرم مشخصات اثر خود را، به همراه گواهی مالکیت فیلم ممهور به مهر دفتر اسناد رسمی و همینطور رضایتنامهی پخش را تحویل دهند که در این رضایتنامه قید شده است که صاحب فیلم رضایت خود را جهت پخش اثرش در این برنامه اعلام می‌دارد و مصوبه‌ی اداره‌ی کل تأمین برنامه‌های خارجی سیما در مورد نرخ رایت تلویزیونی مورد قبول ایشان است.
ارژنگ: یعنی در برآورد ساخت برنامه‌ی کلاکت، رایت فیلم‌ها پیش‌بینی نشده بود؟
لشگری‌پور: ما به تمامی دوستانی که فیلم‌های آن‌ها برای پخش از سوی شبکه مورد تأیید قرار می‌گرفت اعلام کردیم که این برنامه، همانند سایر برنامه‌های سینمایی تلویزیون خواهد بود. بدین‌ترتیب که تلویزیون فقط برآورد آماده‌سازی برنامه را می‌دهد و خرید حق پخش فیلم‌ها را خودش بر عهده خواهد گرفت و آن هم بر اساس این استدلال که تلویزیون بعد از کلاکت می‌خواهد باز هم این فیلم‌ها را پخش کند؛ مثل برنامه‌ی سینما یک، یا برنامه‌ی سینما چهار. این مطلب را نیز به همه دوستان گوشزد کرده بودیم که با حضور در این برنامه و امضای رضایتنامه پخش رایت تلویزیونی اثر خود را واگذار می‌کنند. البته من به عنوان تهیه‌کننده‌ی برنامه پیشنهاد دادم که این کار (یعنی قیمت‌گذاری و خرید حق پخش) را به ما واگذار کنند اما مورد قبول واقع نشد و تلویزیون اعلام کرد ساز و کار خرید حق پخش را طبق ضوابط خود انجام خواهد داد. ما هم پذیرفتیم و قرار شد انجام امور دبیرخانه‌ای نظیر پرکردن فرم‌ها و راهنمایی کلی فیلم‌سازان بر عهده‌ی ما باشد تا دوستان مجبور نباشند مرتب به سازمان صدا و سیما رفت و آمد کنند. پس از دریافت فرم‌های مربوط به خرید رایت تلویزیونی از سازمان، فرم‌ها در اختیار صاحبان آثار قرار گرفت و تمامی مدارکی که مورد نیاز بود ضمیمه‌ی فرم‌ها به شبکه ارسال شد.
بنابراین از ابتدا بنا نبود هزینه‌ی خرید رایت فیلم‌ها را تهیه‌کننده یعنی بنده بپردازم چون بناست سازمان رایت آن‌ها را بخرد و در حقیقت سازمان بابت فیلم‌ها پولی به ما پرداخت نمی‌کند و دریافتی ما فقط رقم برآورد آماده‌سازی برنامه‌ها جهت پخش بود.
ارژنگ: این پس به آن معناست که افرادی که فیلمشان در این برنامه پخش شده است با شما قرارداد ننوشته‌اند.
لشگری‌پور: همانطور که توضیح دادم، ما تمام مدارک قانونی موردنیاز مثل رضایتنامه پخش، گواهی مالکیت، فرم پیشنهاد فروش برنامه را از صاحبان آثار گرفتیم؛ درست مثل فیلم سینمایی و مدارک تمام و کمال به تلویزیون جهت قیمت‌گذاری و عقد قرارداد تحویل شد.
ارژنگ: پس الآن مشکل برای بعضی از بچه‌هایی که فیلمشان پخش شده است چیست؟
لشگری‌پور: برخی تصورشان این بوده که سازمان قرار است هزینه خرید رایت آثار را به من بپردازد و به تبع آن من نیز باید پول را به آن‌ها بدهم که این تصور نادرستی‌ست و عقد قرارداد و پرداخت هزینه‌ی خرید رایت با خود صاحبان فیلم‌ها صورت خواهد پذیرفت. با این حال من طی نامه‌هایی، پی‌گیری‌هایی هم کرده‌ام که مدارک آن را برای آقای برزگر، رئیس هیأت مدیره‌ی ایسفا جهت استحضار فرستاده‌ام.
ارژنگ: بله من در جریانم، اما دارم چیزی را که در ذهن برخی از اعضای ایسفاست بیان می‌کنم تا موضوع روشن شود.
لشگری‌پور: اغلب فیلم‌سازان این موضوع را می‌دانند تنها تعداد محدودی از آن‌ها این ذهنیت برایشان ایجاد شده بود که تسویه حساب با آن‌ها بر عهده‌ی من است که به همه‌شان متذکر شده‌ام که اصلاً این موضوع در تعهد من نیست، بلکه تلویزیون با آن‌ها مستقیماً قرارداد می‌بندد.
ارژنگ: خب آن قراردادی که باید تلویزیون با فیلم‌سازان می‌نوشت در حال حاضر به کجا رسیده است؟
لشگری‌پور: در حال حاضر چهل نفر از آن‌ها فیلم‌هایشان برآورد شده و برای عقد قرارداد فراخوانده شده‌اند و مابقی هم در نوبت هستند. با این حال من همواره و به‌طور مستمر روال را پی‌گیری را کرده‌ام.
ارژنگ: می‌دانم. نامه‌های شما را به تلویزیون من هم دیده‌ام.
لشگری‌پور: بنابراین می‌دانید تلویزیون تک تک با خود این دوستان تماس خواهد گرفت و البته صاحبان فیلم‌ها خود نیز باید به‌طور مداوم سرنوشت اثر خود را پی‌گیری کنند؛ مثل فیلم بلند…
ارژنگ: ببینید، چیزی که گویا برخی از بچه‌ها می‌گویند این است که تهیه‌کننده‌ی برنامه آقای لشکری‌پور است و ما با او قرارداد امضا کرده‌ایم.
لشگری‌پور: خیر به هیچ وجه این‌طور نیست. آن‌ها فرم رضایتنامهی پخش را امضاء کرده‌اند. یک گواهی مالکیت ممهور به مهر دفتر اسناد رسمی ارائه داده‌اند. فرم شناسنامه‌ی اثر که در برگیرنده‌ی مشخصات فیلم است را تحویل دبیرخانه داده‌اند و در نهایت فرم پیشنهادی فروش اداره کل تأمین برنامه خارجی سیما را جهت قیمت‌گذاری به دبیرخانه‌ی برنامه تحویل داده‌اند. هر کس قراردادی با من نوشته حتماً قراردادش را ارائه دهد تا من به آن عمل کنم.
ارژنگ: یعنی اگر کسی گفت من قرارداد دارم، آن وقت؟
لشگری‌پور: حتماً قراردادش را جهت عمل به تعهدات آن بیاورد.
ارژنگ: اما یک سؤال دیگر هنوز باقی‌ست و آن این که چه‌طور می‌شود یک برنامه تمام شده باشد اما قراردادش هنوز امضا نشده باشد؟
لشگری‌پور: چندان غیرطبیعی نیست، سازمان صدا و سیما پول خیلی از برنامه‌هایی را که پخش شده با تأخیر طولانی مدت پرداخت کرده است.
ارژنگ: پول ندادن یک بحث است و امضا نشدن قرارداد یک بحث دیگر است.
لشگری‌پور: تلویزیون می‌گوید قسمت عمده‌ی این فیلم‌ها متعلق به انجمن سینمای جوان است و ما با انجمن قرارداد فی‌مابین داریم. البته لازم به یادآوری است که آن‌ها می‌گویند ما لطف می‌کنیم که فیلم کوتاه پخش می‌کنیم و با پی‌گیری و تلاش ما به این نتیجه رسیده‌اند که با فیلم کوتاه هم باید مثل فیلم بلند برخورد شود.
ارژنگ: عرض بنده چیز دیگری‌ست آقای لشگری‌پور. من می‌گویم وقتی من برنامه‌ای را به تلویزیون می‌برم و تصویب می‌شود، تا زمانی که برآورد نشود، نه من آن را می‌سازم و نه تلویزیون اجازه‌ی ساخت به من می‌دهد.
لشگری‌پور: این موضوع در مورد فیلم‌های آماده صدق نمی‌کند. فیلم‌های سینمایی‌ای هم هستند که تلویزیون آن‌ها را پخش کرده است و بعضاً پولش را نداده چون باید برای این فیلم‌ها کمیسیون خرید تشکیل شود.
ارژنگ: خب در این شرایط تلویزیون و شما چه مدرک و مجوزی برای پخش فیلم‌های فیلم‌سازان دارید؟ چون در حال حاضر با آن‌ها قراردادی امضا نشده است.
لشگری‌پور: عرض کردم من از همه‌ی کسانی که فیلمشان پخش شده، رضایتنامهی پخش دارم. این که می‌گویم کارهای دبیرخانه‌ای درست و دقیق انجام شده به همین معناست؛ این که ما رضایتنامه‌های پخش را گرفته‌ایم و نامه‌‌نگاری‌ها را هم انجام داده‌ایم و در واقع همه مایل بوده‌اند که فیلمشان از تلویزیون پخش شود.
ارژنگ: این را می‌فهمم اما اگر مراحل قانونی هر کاری طی نشود به دردسرهای بعدی خواهیم خورد.
لشگری‌پور: از سوی من به عنوان تهیه‌کننده مراحل قانونی طی شده است.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
