اما مرگ حسن رشید‌قامت، این همکار مظلوم ما یک مرگ عادی نیست، به گونه‌ای یک فاجعه است. تنها مرگ یک دوست نیست، مرگ اخلاق است، غلبه رانت بر مظلوم است، مرگ خودخواسته او یک هشدار است، ما از عزیزان خود غافلیم و آن ها را با اندیشه مرگ و نا امیدی تنها رها کردیم.
تمام کنیم این بازی فرش قرمز Red Carpet را. تمام کنیم این رقابت پوچ با سینمای امریکا و اسباب‌بازی‌های سرمایه‌داری را .
به جای فرش قرمز که ربطی به فرهنگ ما ندارد یک قالیچه ایرانی برای فجر پهن کنید و دست از عکس گرفتن با زنده و مرده سلبریتی‌ها برداریم.
چرا باید یک فیلمساز فیلم کوتاه نتواند چند دقیقه فیلم بسازد و زندگی عادی داشته باشد تا سرانجام به این مرگ فجیع تن دهد و آن وقت حضرات به بهانه ارزش‌ها میلیارد‌ها رانت بگیرند؟
