دومین یادداشت دبیر هشتمین جشن مستقل فیلم کوتاه ایران
با خودم قرار داشتم پس از مشخص شدن فیلمهای منتخب هشتمین جشن ، بنویسم در رابطه با آنچه در روزهای لذت بخش انتخاب گذشت اما درگذشت نابهنگام دوست و هنرمند فرهیخته وحید نصیریان این یادداشت را به تاخیر انداخت ، روحش شاد.
در نگاه اول شایسته است تقدیر کنم از تک تک دوستان عزیزم در هیات انتخاب که برای دیدن فیلمهای لذت بخش فیلمسازان عزیز وقت گذاشتند. تجربه ی دل نشینی بود ، هر گاه که فرصت کوتاهی دست می داد کار اداری جشن را چند دقیقه ای کنار می گذاشتم و برای دیدن فیلمهای دوستان عزیز ولو به مدت کوتاه با هیات انتخاب همراه می شدم. سکوت اختصاصی نمایش فیلم از صبح ساعت ۹ تا همین ساعات در شب یک شکل بود و هرچه من و همکارم در اتاق دبیرخانه جشن در حال جنب و جوش کارها بودیم ، دوستان هیات انتخاب در آرامش و تاریکی سالن سینما لذتی یکسان را تجربه می کردند.
امسال تجربه ی جدیدی در شیوه ی انتخاب فیلمها وجود داشت ، این شیوه با تحقیق و تلاش دوستانی در هیات مدیره بدست آمد و در جلسه اصلاح آئین نامه جشن با حضور اکثریت افراد آکادمی تصویب شد.
تجربه ی دوبار دیده شدن فیلمها در هیات انتخاب به صورت مجزا کاری بود کارستان تا هر فیلم دوبار برای دو گروه مجزا از هم نمایش داده شود و رای آنها در تجمیع مورد بررسی قرار بگیرد. و در نهایت فیلمهای با رای بالا مستقیم و فیلمهای با رای متوسط با بررسی مجدد گروه سوم تصمیم گیری شد. این بدان معنی است که چند فیلم انتخاب شده در روز پایانی و چند فیلم انتخاب نشده توسط ۲۱ نفر بازبینی شده است. به عنوان دبیر هشتمین جشن مستقل قانونمند بودن خودم و همکارانم مهمترین رکن کار بود اما به عنوان فیلمساز نمی توانستم نسبت به گرفتاری های فیلمسازان بی تفاوت باشم و هر آن قانونی که خودم وضع می کردم تا لحظه ی آخر به عنوان فیلمساز به تعویق می انداختم مبادا فیلمسازی نتواند فیلمش را به جشن برساند.
تبریک به فیلمسازانی که فیلمهای آنها در جشن امسال توسط داوران آکادمی بررسی خواهد شد ، فیلمهایی که زیبا هستند و هر کدام در تلاشند تا دنیای خودشان را به بهترین شکل ممکن به مخاطب عرضه کنند.
خسته نباشید به فیلمسازان فیلمهایی که در نهایت نتوانستند در جمع ۴۶ فیلم حاضر در جشن قرار بگیرند. خسته نباشید به خاطر تلاش و زحمت شان ، هر فیلمی که ساخته می شود ساعت ها ، روزها ، ماهها و چه بسا سالیانی از عمر فیلمساز را گرفته و در تلاش همگانی گروه ها ، چه زمانها و چه بودجه هایی هزینه نشده تا این ۳۴۱ فیلم ساخته شود. عشق به سینما هیچگاه در ذهن فیلمساز کمرنگ نمی شود و هر لحظه رنگ با تجربه تری به خود می گیرد. عشق به سینما ناامیدی نمی شناسد و فیلمساز را هر لحظه به ساخت فیلمی جدیدتر ترغیب می کند. عشق به سینما حکم می کند که فیلم بسازیم و بسازیم و بسازیم تا روزی که حرف مان ، دیدمان و جهانبینی مان را به مخاطبان عرضه کنیم و با فیلم پر قدرتمان تماشاگر را روی صندلی سینما میخکوب کنیم و در آخر او را وادار به تشویق کنیم. آری این رویای هر فیلمسازی است که در خلوت خود جهانی پر از موفقیت را در سر می پروراند پس به امید ساخت چنین فیلمهایی با دلی روشن به تجربیات موفق سینمای کوتاه ایران می نشینیم و با تجربه ی آنها تجربه می کنیم.
از امروز از تک تک شما دوستداران فیلم کوتاه دعوت می کنم تا به دیدن ۴۶ فیلم منتخب جشن مستقل فیلم کوتاه ( که برخی از این فیلمها اولین نمایش خود را تجربه می کنند ) بیایید.
امسال بر آنیم تا نمایش این آثار در زمان و موعدی مناسب باشد تا به اصطلاح بیات نشود. امیدوارم امسال وقتی تندیس بهترین ها در حال اهدا شدن است ، فیلمها نمایش داده شده باشند.
امیر توده روستا ۹ مردادماه ۱۳۹۶
