گفت و گو با اعضا ایسفا: رضا نوروزی گوهر
مقدمه:
تصمیم داشته و داریم که جهت آشنایی ی بیشتر اعضاء با یکدیگر، مصاحبه های کوتاهی با تک تک اعضا صورت گیرد تا همه، همدیگر را بهتر بشناسیم. مبنا را قرار دادیم روز تولد فرد. دو تن از اعضاء محترم مان (خانم ها الهام آقالری و الهام معروفی) قبول زحمت کردند برای ارتباط با اعضا و انجام این مصاحبه های کتبی. قرارمان هم این است که هیچ گونه دخل و تصرفی در جواب ها نشود، چه به لحاظ محتوایی و چه به لحاظ املاء و انشاء. چرا که معتقدیم شیوه ی جوابگویی ی هر کس هم بخشی از شخصیت او است و وقتی قرار است همدیگر را بهتر بشناسیم، همان هم عنصری می شود کارآمد. می خواستیم از سر مهر شروع کنیم ولی کمی به تاخیر افتاد عملی شدنِ کار. حالا هم هنوز مهر جاری است. مهرتان پاینده.
گفت و گو با رضا نوروزی گوهر:
۱.لطفا به اختصار از خودتان و فیلم های ساخته شده تان بگویید:
رضا نوروزی گوهر…از اوایل دهه هشتاد تا کنون تعدادی فیلم کوتاه داستانی و تجربی ساخته ام… نوشتن
و پژوهش در حوزه سینما و سایر هنرها، تدریس و تجربه در حوزه ویدیو و هنرهای تصویری از دیگر
فعالیت هایی ست که انجام میدم.
۲. در حال حاضر مشغول چه کاری هستید؟ فیلم یا فیلم نامه ای در دست ساخت یا نگارش دارید:
از اوایل دهه نود با راه اندازی یک کارگاه تحت عنوان “به طور مثال” مشغول تحقیق، پژوهش و تولید اثر
با محوریت تفکر دیداری و دیرینه شناسی سینمایی در فرهنگ ایرانی هستیم… همونطور که بزرگان
سینمای ایران و جهان هم تاکید کرده اند عمیقا معتقدم که مدت ها قبل از اختراع ابراز تولید تصویر،
تفکر و بینش سینمایی و تصویری در هر فرهنگی وجود داشته… در حال یافتن دقیق مصداق ها، دسته
بندی و نظریه پردازی در حوزه فرهنگ و بینش تصویری و سینمایی ایرانی هستیم تا از قواعد تحمیلی و
وارداتی عبور کنیم چرا که در عصر نو هر فرهنگی که به لحاظ تصویری تسلیم قواعد، دیدگاه ها و تفکر
فرهنگ دیگه ای ست در واقع مستعمره فرهنگ غیر است… در کنار پژوهش تولید آثار هم وجود دارد که
متاسفانه به دلیل ناآشنایی و یکسویه نگری غالب در فضاهای نمایش فیلم کوتاه امکان کمی برای
نمایش آثار وجود داشته است… هر چند که این مسئله مانع جریان تولید نیست و این جریان ادامه دارد.
۳.نگاه تان به فیلم کوتاه چگونه است؟ آن را هدف می دانید و یا پله ای برای رسیدن به فیلم بلند؟ آیا
شخصا قصد ورود به سینمای بلند را دارید یا مایل اید در زمینه فیلم کوتاه همچنان فعالیت کنید؟
مهم فعالیت “حقیقتا سینمایی” ست و کوتاه و بلند تفاوت چندانی ندارد…الان ما کارگردانان بسیاری
داریم که ساعتها فیلم بلند ساخته اند اما اثری از “سینما” در فیلم هایشان به سختی دیده میشود..از
سویی کسانی هم با حداقل زمان آثار و فیلم کوتاه موفق به خلق آنچه که” هنر” سینماست شده اند.
۴. آیا ساخت فیلم کوتاه به تنهایی یک شغل برای تان محسوب میشود و از آن ارتزاق می کنید؟ :
طبیعتا خیر..! مشغله اصلی هست اما امکان ارتزاق وجود ندارد!
۵. فیلمسازی را از کجا و در چه زمانی شروع کرده اید؟ در ابتدا چرا و چگونه دغدغه سینما و فیلم
کوتاه به سراغ تان آمد؟
همونطور که گفتم از اوایل دهه هشتاد شمسی به طور شخصی و با دوربین های ۳۰۰۰ که بعدها این روند به انجمن سینمای جوان و کارگاه های مورد علاقه ام از جمله کارگاه فیلمسازی آقای کیارستمی رسید و البته بیشتر با زندگی و دیدن زندگی…
معتقدم سیستم های آموزشی آکادمیک و غالب مراکزآموزشی وطنی واقعا کهنه و ضد سینما هستند… فرمول فرمول فرمول آنهم فرمول و تفکر دیداری
وارداتی بدون اهمیت دادن به فرهنگ تصویری و سینمایی شرقی و ایرانی و این یعنی نابودی فرهنگ و بینش خودی و فردیت…
کشش به سینما هم علیرغم شناخت و تجربه هایی که در سایر رشته های هنری داشتم شاید به این
دلیل اتفاق افتاد که بزرگترین تفریحم ” دیدن” است.
۶. اگر چیزی راجع به فیلم کوتاه و صنف مان در دل دارید و دوست دارید مطرح کنید، بفرمایید
در دل که چیزهای زیادی هست! اما اگه بخوام به بخشی از اون اشاره کنم باید بگم به طور حقیقی
نیازمند احترام به تفکرات مختلف در صنف و یکسان دیدن همه اعضا هستیم. با احترام به همه ی
بزرگترها و اعضای محترم صنف تجربه حضور ده ساله من در صنف به من میگه اگه عضو باندی و یا
متصل به شخص پر نفوذ و صاحب منصبی نباشی علیرغم همه ارزشها و تجربه هایی که داری بایکوت
خواهی شد و کل حضورت نادیده گرفته میشه، تازه اعتراض کنی بیشتر..! دارم بر اساس یک تجربه
شخصی ده ساله حرف می زنم…
از طرفی هدف گرایی صرف و هیاهوی بی دلیل باعث میشه گاهی فراموش کنیم ارزش واقعی فیلم
کوتاه در پیشگامی، جسارت و تجربه گرایی اون هست… بی تفاوتی به تجربه گرایی و برخورد نامتناسب
با موجودیت فیلم کوتاه هم من در صنف می بینم… غلبه نگاه صرفا نتیجه گرا و فقدان یک مسئولیت
پذیری فرهنگی.
و صد البته اتفاقاتی مثل تثبیت صنف و تلاش برای احقاق حقوق اعضا و مسایل رفاهی و معیشتی رو
هم نباید نادیده گرفت و زحمت کسانی که پیگیر این مسایل هستند..
امیدوارم همواره با هم دوست باشیم و البته صریح در برابر کاستی ها…سپاس
