گزارشی از نمایش فیلم‌های ایرانی در کراکف لهستان

به همت «ایسفا» و تلاش و پیگیری «اشکان احمدی» ۲۵ فیلم از اعضای انجمن در جشنواره فیلم‌های فلسفی کراکف به نمایش درآمد.

چندی پیش به همت «انجمن فیلم کوتاه ایران» و تلاش و پیگیری «اشکان احمدی» (از اعضای قدیمی ایسفا) ۲۵ فیلم از اعضای این صنف در بخشی مجزا از «یازدهمین دوره‌ی جشنواره فیلم‌های فلسفی کراکف لهستان» در روزهای ۸ تا ۱۰ مِی ۲۰۱۷ به نمایش درآمد. اشکان احمدی به نمایندگی از ایسفا در این رویداد فرهنگی حضور داشت و درباره فیلم کوتاه ایران و آثار حاضر در این بخش با “آرتور زابورسکی” منتقد لهستانی به بحث و گفتگو پرداخت. او از این جشنواره گزارشی تهیه کرده است که آنرا در اختیار سایت تخصصی ایسفا گذاشته است. از زحماتش بسیار سپاسگزاریم.

گزارشی از نمایش فیلم‌های ایرانی در کراکف لهستان

نوشته‌ی اشکان احمدی

فستیوال فیلم‌های فلسفی در کراکف لهستان اولین فستیوالی است که به این نام، یعنی فیلم‌های فلسفی، در جهان پا گرفته و به دنبال آن در چند کشور دیگر نیز فستیوالی با این موضوع شروع شده و هرساله در حال برگزاری است.

در اینکه سینمای فلسفی چیست و چه فیلم‌هائی را می‌توان در زمره فیلم‌های فلسفی به شمار آورد، روایت‌ها متفاوت است و توضیحش در این مجال نمی‌گنجد؛ اما موضوعی که در انتخاب سینمای ایران و به خصوص سینمای کوتاه ایران برای جشنواره فیلم‌های فلسفی کراکف اهمیت داشت، نگاه عمیق و اندیشمندانه فیلمساز ایرانی به مسائل اجتماعی و فرهنگی اطراف خویش است؛ و همین مولفه نقطه مشترکی بود بین جشنواره و فیلم کوتاه ایران.

در این جشنواره ۲۵ فیلم کوتاه در سه بخش و در روزهای ۸ تا ۱۰ مِی ۲۰۱۷ (۱۸ تا ۲۰ اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۶) به نمایش درآمد که به سه موضوع مجزا اختصاص پیدا کرد: یک جامعه و تنوع نگاه، چشم انداز سینمای کوردی، نگاهی دیگر به انسان شرقی.

در هر سه روز جشنواره، پس از نمایش حدود ۷ الی ۸ فیلم در هر روز ، جلسه پرسش و پاسخ با تماشاگران برگزار می‌شد که عموما با انبوهی از سوالات متفاوت در ذهن تماشاگران روبرو می‌شدیم و گاها بحث‌ها را به ۲ الی ۳ ساعت بعد از نمایش فیلم‌ها می‌کشاند.

علیرغم اینکه ما بسیاری از اوقات گمان ‌می‌کنیم که مسائل اجتماعی و فرهنگی کشورمان ممکن است برای کشورهای دیگر، خصوصا غر‌بی‌ها اهمیت چندان نداشته باشد؛ اما در مواجه با افراد آگاه‌تر و مخاطبان جدی‌تر آثار هنری، کمی غافلگیر می‌شویم و با افرادی مواجه می‌شویم که هم شناخت خوبی از شرایط اجتماعی و سیاسی ایران دارند و اتفاقات خاورمیانه را رصد می‌کنند و هم به یمن سینمای شناخته شده ایران و فیلمسازان شناخته شده‌تر ‌آن، تحلیل های جدی‌تری از هنر و جامعه ایرانی دارند.

در انتخاب فیلم‌ها و چیدمان آنها در هنگام نمایش، تلاش شده بود که تصویری جامع و چند وجهی از جامعه و اندیشه فیلمسازان به مخاطب منتقل شود و تماشاچی بعد از دیدن فیلم‌ها بتواند سفری به اقصی نقاط ایران کرده باشد، هم از نظر جغرافیائی و هم از نظر تنوع نگاه و اندیشه.

یکی از اولین عکس العمل عمده مخاطبان پس دیدن فیلم‌ها، اذعان به کیفیت خوب تکنیکی و ساختار فیلم‌ها بود که این موضوع به نوبه خود حکایت از ارتقای فنی سینمای کوتاه در سالهای اخیر دارد؛ تلاش در جهت انتقال مفاهیم به صورت غیر مستقیم و انتخاب روش روائی جذاب برای آن، از دیگر نکاتی بود که در میان گفتگو ها بدان اشاره می شد. همچنین فاصله زیادی که سینمای ایران با دیگر کشورهای منطقه دارد و دلایل پیشرفت و موفقیت آن در سطح جهانی، یکی دیگر از موضوعات مورد بحث بود.

از دیگر سو، همزمان شدن اکران فیلم “فروشنده” در سطح جهان و همچنین در سینماهای لهستان، سهم قابل توجهی از بحث را به سمت و سوی فیلم‌ها و فیلمسازی ” اصغر فرهادی” می‌برد. هرچند که این موضوع به نوبه خود مایه مباهات و افتخار بود، اما در جایگاه دیگران جوابگو بودن نسبت به برخی مفاهیم و دلایل در اثر هنرمندان، کار آسانی نیست و باعث نگرانی از انتقال نادرست بن مایه فکری آن هنرمند می‌شود. البته این موضوع در مورد فیلم‌های دوستان فیلم کوتاه هم اتفاق می‌افتاد و من تلاش می‌کردم تا جاییکه از دوستان و آثارشان شناخت دارم، به جای آنها پاسخگوی برخی از سوالات باشد.

در هر حال، چیزی که خوشبختانه در حال رشد است، فیلم خوب است و حضور آنها در جشنواره‌ها و مراکز فرهنگی معتبر دنیا. قدر این اتفاق را که با خون دل خوردن بچه های فیلمساز به دست آمده بدانیم و هر کدام سهم ولو کوچکی در ادامه این راه و شناساندن بیشتر آن داشته باشیم.