به نقل از سایت رای بن مستند، رئیس انجمن مستندسازان معتقد است: “طرح نمایش فیلم‌های مستند در سینما سپیده به دلیل عدم جذابیت فیلم‌های مستند نمایش داده شده و همچنین تبدیل نشدن این مکان به یک پاتوق فرهنگی با شکست مواجه شد.”
محمدرضا مقدسیان ضمن بیان این مطلب در خصوص کم و کیف نمایش فیلم‌های مستند در سینما سپیده گفت: “نفس نمایش فیلم‌های مستند در این سینما به خودی خود امری نیکو و پسندیده بود، اما آنچه مسلم است تجربه نشان داده است که انجام فعالیت‌هایی از این دست توسط مراکز دولتی، نتیجه بخش نبوده است به این دلیل که معمولا عنصر جذابیت در انتخاب فیلم‌های مستند رعایت نمی‌شود.”
وی در ادامه افزود: “به خوبی به یاد دارم در آن زمان یک تیم کار‌شناسی در سینما سپیده قرار دادیم تا آمار و کم و کیف استقبال از فیلم‌های مستندی که در این سینما نمایش داده می‌شود را گزارش دهد تا بتوانیم نگاه کار‌شناسی در این زمنیه را برای نمایش فیلم‌های مستندی که نمایش داده می‌شود ارائه کنیم؛ ولی متاسفانه آمار و گزارش‌های قابل توجهی به دست نیامد. این درحالی است که با توجه به رکودی که در حوزه‌ی سینمای داستانی وجود دارد سینمای مستند می‌تواند با ارائه‌ی فیلم‌های خوب به خصوص با سوژه‌های اجتماعی روز، صنعت سینما را از رخوتی که گرفتار آن شده است به نوعی نجات دهد.”
این مستندساز در ادامه افزود: “یکی از مسائلی که باعث شد فیلم‌های مستندی که در سینما سپیده نمایش داده می‌شد مورد استقبال قرار نگیرد عدم شناخت مسئولان در انتخاب فیلم‌ها برای نمایش بود و اینگونه به نظر می‌رسید که هر مدیری و یا مسئولی بدون توجه به مشورت‌هایی که می‌تواند راه‌گشا باشد تنها به فکر مدیریت خودش است، از همین رو حمایت معنوی از سوی فیلمسازان نام‌دار سینمای مستند شکل نگرفت؛ به اعتقاد من موفقیت در نمایش فیلم‌های مستند با حضور و یا مشارکت در بخش خصوصی رونق می‌گیرد.”
همچنین “مهرداد زاهدیان” مستندساز و عضو هیات مدیره‌ی انجمن مستندسازان خانه‌ی سینما نیز ضمن بیان این مطلب در خصوص کم و کیف نمایش فیلم‌های مستند در سینما سپیده گفت: “نمایش فیلم‌های مستند توسط بخش دولتی و انتخاب سینما سپیده برای اکران فیلم‌هایی از این دست روش نادرست و نا‌مشخصی بود و خوب طبیعی است که نتیجه‌ی مطلوبی نیز در بر ندارد و دلیل عدم استقبال از نمایش فیلم‌های مستند در سینما سپیده هم این بود که بخش دولتی به این عرصه ورود پیدا کرد و میدان کار را بدون کمترین مشورت از کار‌شناسان این حوزه به نوعی در دست گرفت.”
وی در ادامه افزود: “درست زمانی که نمایش فیلم‌های مستند در سالن سینما سپیده با عدم استقبال مواجه می‌شد انجمن مستندسازان خانه‌ی سینما فیلم‌های مستند را در پردیس سینما آزادی و خانه‌ی هنرمندان نمایش می‌داد که با استقبال مخاطب مواجه شد، اما در سینما سپیده خبری از رونق سینمای مستند و تبدیل شدن این مرکز فرهنگی به پاتوق فیلمسازان و علاقه‌مندان سینمای مستند نشد؛ این درحالی است که سینما سپیده به دلیل نزدیکی به دانشگاه تهران ظرفیت حضور دانشجویان را داشت؛ چراکه تجربه‌ی دوران دانشجویی خودم در دانشگاه تهران نشان داد که به نوعی این اقبال وجود دارد، ولی متاسفانه در حال حاضر این سینما هم برای دانشجویان و هم برای سایر مخاطبان جز انتخاب‌ها نیست.”
کارگردان مستند “خاطرات روی شیشه” در ادامه‌ی صحبت‌های خود عدم استقبال فیلمسازان مستند برای نمایش فیلم‌های خود در سینما سپیده را دلیل دیگری برای رونق نگرفتن نمایش فیلم‌های مستند در این سالن دانست و گفت: “به اعتقاد من ورود مستقیم دولت به عرصه‌ی انتخاب و نمایش فیلم‌های مستند اقدامی اشتباه و غیرکار‌شناسی بود و فضای رقابتی بین انجمن مستندسازان، فیلمسازان با دولت ایجاد کرد و بدیهی است که وجود چنین فضایی نتایج درستی در برندارد و خوب در چنین فضایی خود فیلمسازان نیز تمایلی به عرضه‌ی نمایش فیلم‌های خود نداشتند.” وی در ادامه افزود: “در همه‌ی دنیا مرسوم است که بخش دولتی به عنوان پشتیبان وارد عرصه‌های فرهنگ و هنر می‌شود و با کمک‌های نقدی و غیرنقدی خود بدون انتظار بازگشت سرمایه حمایت معنوی خود را به اثبات می‌رساند، اما متاسفانه در جریان برگزاری نمایش فیلم در سینما سپیده با این توجیه که در این بخش سرمایه‌گذاری کرده می‌خواست که تمام امور را خودش به دست بگیرد و مستندسازان هیچ امتیاز و یا اختیاری در این ماجرا نداشتند و آن‌ها هم دعوت می‌شدند که تا در نمایش فلیم‌ها حضور داشته باشند؛ بنابراین اینگونه تصور می‌شود هزینه‌ای که صرف یک جریان فرهنگی می‌گردد بنابر صلاح دید مدیر دولتی خرج می‌شود.”
این مستندساز در پایان افزود: “متاسفانه شرایط نقد در جامعه‌ی سینمایی به گونه‌ای شده که تصور می‌کنند که هر یک از اهالی سینما نقدی بر جریانی دارند قصد تخریب جریان سینمایی را دارد، این در حالی است که چنین نیست و هر نقدی تخریب به شمار نمی‌رود.”
