آیا رخوت پیشین دوباره به فیلم کوتاه برمی گردد؟
خبری در حد شایعه شنیدیم و کمی بعد به واقعیت نزدیک شد. سعید پوراسماعیلی از معاونت آموزش سینمای جوان استعفا داد. دلایلش را حتما خودش خواهد گفت اما به نظر می‌رسد با مدیریت فعلی انجمن سینمای جوان و بر سر سیاست‌های کلی سینمای جوان اختلاف نظرهایی دارد و دلش نمی‌خواهد مخالفت‌هایش با مدیریت آقای فرخنده کیش به نظام فیلم کوتاه صدمه‌ای بزند. ولی برای صنف و فیلمسازان فیلم کوتاه مهم است که جریان فیلم کوتاه یکی از دلسوزترین و وفادارترین اعضای خود را که در یکی از کلیدی‌ترین پست‌های مرتبط با فیلم کوتاه بود، از دست داد. سعید کم‌تر پیش آمده تا در این سی سال (از زمانی که هنرجوی انجمن سینمای جوان نجف آباد بود تا زمانی که مدیر انجمن سینمای جوان نجف اباد شد، تا زمانی که عضو هیت مدیره‌ی انجمن فیلم کوتاه بود تا زمانی که معاون آموزش سینمای جوان بود و زمانی که کاندید مدیر عاملی انجمن سینمای جوانان بود) مصلحت شخصی را به مصلحت فیلم کوتاه ترجیح دهد؛ کاری که دیگران البته به راحتی می کنند. او در این سال‌ها دلش می‌خواست و مغزش می‌دانست که برای سینمای جوان چه چیز مهم است و این خواسته را البته و همواره با جمع نظرات کارشناسان تبدیل به تصمیم می‌کرد. این نکته حسن مسئولیت و شیوه‌ی مدیریتش بود. زمانی که آقای ایل بیگی مدیریت سینمای جوان را پذیرفت احساس کردیم که نفسی تازه در سینمای جوان دمید که البته این‌گونه شد و حضور سعید پوراسماعیلی و در آموزش و آرش رصافی در معاونت تولید، شکل‌گیری نظام و دوره‌های جدید آموزشی در انجمن سینمای جوان، تشکیل شوراهای تولید در دفاتر و رونق دوباره‌ی تولید فیلم کوتاه و… بخشی از این نشانه‌های امیدواری بود. اما با رفتن آقای ایل بیگی به نظر می‌رسد به تدریج نشانه‌های جریان نو در حال تبدیل شدن به همان رخوتی است که دیگر نشانی از تدبیر و امید در آن یافت نمی‌شود.
