در روزهای اخیر دامنه ی نقد و نظر و گاه اعتراض ها و شکایت ها میان فیلمسازان فیلم کوتاه و انجمن سینمای جوانان ایران بالاگرفته و آخرین مورد آن، شکایت چند فیلمساز از حذف فیلمشان در جشنواره ی فیلم کوتاه تهران است. هرچند که مدیران انجمن سینمای جوانان نیز در جوابیه هایی نسبت به این نقد ها و اعتراض ها واکنش نشان داده و از فعالیت های این چهارساله ی خود دفاع کرده اند، اما به نظر می رسد این اظهار نظرها رضایت فیلمسازان را به دنبال نداشته است.
ابتدا مسئله بر سر انتقاد چند فیلمساز ازعملکرد سیستم آموزشی انجمن آغاز شد، ولی انجمن سینمای جوانان روی بر نتافت وجوابیه ای نه چندان منصفانه به مهرداد زاهدیان وبقیه منتقدان داد، و این اواخر نیز ماجرای حذف چندفیلم از بخش مسابقه جشنواره و اعتراض و جوابیه ی دوباره سینمای جوان مسئله ساز شد. ماجرای انتقاد و حذف فیلمها و اعتراض البته تازگی ندارد، امااین باربه نظر می رسد این اعتراض ها و جوابیه ها شکل تازه تری بخود گرفته و سینمای جوان نگران مسئله ای دیگر است؟ چرا انجمن سینمای جوانان که زمانی بهترین و تنهاترین مامن آرزوهای فیلمسازان فیلم کوتاه ایران بود و خاطراتی خوش در ذهن همه برجا می گذاشت، این روزها آماج نقدها و نظرات تند فیلمسازان شده؟ وآینده ی قابل تصور و قابل اجرای آن چیست؟ و زمانه ی امروز با نسل جدید فیلمسازان، انجمن سینمای جوانان را نیازمند چه تغییراتی در ساختار و مدیریت و وظایف می کند؟ پرسشهایی است که این روزها فراوان شنیده می شود. بنابراین مناسب دیدیم که اعضا انجمن فیلم کوتاه ایران ( ایسفا) با شرکت در این گفتگو و درج نظرات خود، درباره ی وضعیت انجمن سینمای جوانان ایران، اظهر نظر کنند.
